Utwory fortepianowe EDWARDA WOLFFA są bardzo słabo znane, nawet specjalistom i znawcom epoki. Nie zostały nigdy nagrane i rzadko pojawiają się w programach koncertowych. Postać tego pianisty i kompozytora nie była mi jednak całkiem obca. Wielokrotnie wraz z moim mężem Piotrem Janowskim wykonywaliśmy utwory Henryka Wieniawskiego, a w biografii słynnego skrzypka często przecież pojawia się nazwisko jego wuja Edwarda. Jednakże dopiero zapoznając się blisko z kompozycjami Wolffa, mogłam w pełni docenić ich wartość artystyczną.
Z wielu uprawianych przez niego gatunków wybrałam te, które są charakterystyczne dla twórczości obu kompozytorów – Henryka Wieniawskiego i Edwarda Wolffa. Są to polonezy, mazurki i chansons polonaises, czyli utwory odwołujące się do polskiej tradycji. Wspólne inspiracje nie wpłynęły jednak na podobieństwo języka muzycznego, w utworach tych nie widać wzajemnych nawiązań czy zapożyczeń stylistycznych. Obaj artyści ukazują w nich swój własny, wysoce oryginalny styl. Do powyższego zestawu kompozycji dołączyłam też utwory salonowe oraz dwa dzieła dedykowane Chopinowi, aby w ten sposób dać pełniejszy obraz spuścizny twórczej Wolffa.
Od strony wykonawczej utwory Wolffa są bardzo wymagające, zwłaszcza pod względem technicznym. Kompozytor wykorzystuje w nich wszystkie środki romantycznej wirtuozerii. Nawet urocze, pełne sentymentalizmu miniatury salonowe, nie są pozbawione trudności technicznych. W niektórych utworach widać wyraźne ślady fascynacji Chopinem, ale jednocześnie odnajdujemy w nich rozwiązania kompozytorskie, które są całkowicie indywidualne i innowacyjne. Muzyka fortepianowa Wolffa ze wszech miar zasługuje na przywrócenie jej należnego miejsca w repertuarze koncertowym.
Joanna Maklakiewicz
1 | Grand Allegro de koncert op. 39 |
2-3 | Deux Polonaises caractéristiques op. 137 |
Polonaise nr 1 | |
Polonaise nr 2 | |
4 | Chansons Polonaises op. 219 |
Première Chanson | |
5 | Chansons Polonaises op. 220 |
Quatrième Chanson | |
6 | Nocturne en forme de Mazurka op. 45 |
7 | La Varsovienne. Mazurka nationale op. 102 nr 2 |
8-9 | Deux Morceaux de Salon op. 95 |
wydawca: Fundacja im. Piotra Janowskiego
fortepian: Joanna Maklakiewicz
nagranie: Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, 4 i 11 XII 2013
współorganizator nagrania: Program Drugi PR S.A.
kierownik produkcji: Lidia Ścierańska
reżyser nagrania: Piotr Grinholc
opieka merytoryczna, redakcja: Renata Suchowiejko
tłumaczenia:
angielski – Roman Markowicz
francuski – Alexandre Dayet
projekt graficzny: Karolina Filip i Artur Jerzy Filip
fotografie: Karolina Filip
Warszawa 2013